hadi bakalım..şimdi saklambaç vakti..
nerelerdesin kendim?
nerelere saklandın?...
dünya ikiye ayrılmış. hayatlar, toplumlar, insanlar, davranışlar..
kendisi gibi olmayanı eziyor insan üstelik. kabullenemiyor, katlanamıyor..
kendisi yetmiyor..
kendisi gibi olanlar yetmiyor..
herşey, herkes onun gibi olsun istiyor..
sürü psikolojisi bu..
ya da galiba, insan bencil arkadaş..
yaşadığım çelişki bambaşka..
iç içe iki kişiyim..
düşünce şizofrenisi, lakin henüz manyamadım..
dedik ya hani, ikiya ayrılmış insana dair herşey.
insan bencildir kendisi gibi olsun ister falan.
hah işte ben tam o iki nokta arasındaki doğru parçasıyım..
doğru muyum?
bilmiyorum..
kalıplaşmış hayatlar, kalıplaştırılmış.
"saaane lağn ben bunu düşünüyorum, böyle yapıcam" diyemiyorsun..
dedirtmiyorlar nedense..
konuşan çeneler artıyor çevrendeki.
aşağılayıcı bakışlar artıyor.
itelemeler, uzaklaştırmaya çalışmalar başlıyor.
zorlanıyorsun, ördek bile olsan, kuzu sürüsüne katılmaya..
tarafların birinde konuşmadığım sürece kabul görüyorum..
çünkü boyadım kendimi, süsledim..
diğer taraf ise konuşmaları anlamayacak kadar siyah, kapalı..
sil diyor boyalarını..
siyah sür bütün bedenine..
yok ol diyor..
sonuçta her ikisi de onlara benzememi istiyor..
bu toplumda kimse, kendinden farklı olanı istemiyor, kabullenmiyor..
yanlış..
herşey baştan sona,
yanlış..
özgürlüğün olmadığı, yaşanmadığı bir ülkede özgürlüklerden bahsetmek ne garip..
değil mi?...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder