sevilir bu adam.

"Anlatabilsem sende neler gördügümü, kimse inanmaz hayal derdi. Bilselerdi sende neler gördügümü, yıllarca hayal görmek isterlerdi... "
murathan mungan

hayat,

hep vıcık vıcık.

sıkıntı

İnsan canı sıkılınca bilgisayar başında da olsa cepten feyse girebiliyormuş. Şimdi test ettim bunu.

kırık.

ateşim var.
hasta değilim. kırgınım.

bugün herkese biraz kırgınım..

roma-n-tizma

boyu bi anda uzamaya başlayan ergenlik çocukları gibi, bacaklarım hatta bacak kemiklerim ağrıyor.. her gece, her gece, her gece..
öyle ki uyuyamıyorum ağrıdan..romatizmadandır dedi annem..varmıydı ki romatizmam?..
küçükken ne severdim romatizma kelimesini..romantizmi çağrıştırırdı bana..
oysa hiç romantik bişey deilmiş..
ağrılardan sızmaya başladığımda, allahtan bacağımda diyorum bu romatizma..
ya kalbimde olsaydı?...

qöbek.

kahrediyorum kendime, buqün farkettim ki ayva qöbeqim meyve sepetine döner waziyete qelmiş..şöyle bir kucakladım sarstım..we ne yazık ki sallandı..


benim qöbeqim sallandı..!

çok içerlendim buna :( soyunma odasında" laaan bakııın benim qöbeqim yoook ha haaaa" demelerimin acısı bu..

felsefe de yaparım.

insan biyeri benimsemeye görsün..
14 koli çıktı odamdan taşınırken. kendime acıdım.
alabilitesi ne kadar yüksek bi insanım ben öyle. sahiplenme duygum çok gelimiş..
amele çocuk bile dalga geçti, "zaten bütün kolilerin üzerinde ruveyda yazıyor, ruveyda yazan koliyi görünce kaçıyoruz."
hadi lan.
nanik sana.
fazla mal göz çıkarmaz bi kere..
çıkarsa, ilk benimki çııkardı eminim..
hem 14 kolinin lafı mı olur ayol?

alışkanlık

beşinci kattan birinci kata taşınmanın en kötü yanı, yaz gecelerinde perde ve pencereyi sonuna kadar açıp yatma alışkanlığı endinmiş olup bunu değiştirememektir.
hele ki benim gibi don kilot uyuyorsanız.
sokaktaki adamlar ben uyurken kıçımı başımı görüyormuş.
annem dedi..

kendime gece.

her zaman dediqim qibi..çok yoruldum..çok tükendim..yıprandım..bitmedi, baştan düzene sokmaya çalışıyorum şimdi hayatımı..umutlarım wardı önceleri..hayal kurardım..heycanlanırdım..yok şimdi içmde, hayata dair hiçbir umut..qaliba, zaman qeçtikçe fazla realistleştim..


qeceyi çok severim ben..çıqlık atan, konuşan suskunluquna aşıqım qecenin..herkes qibi..bebek kadar masum, bi o kadar sinsi..

bazen bana benden yakın olur qece..tanıyamadıqım bi kimlikle..dışarda olamadıqım qeceler,üstelik bir de wakit qeçse, çıkardım pencereme, izlerdim öyle..dinlerdim..sokak lambalarının wurduqu ışıklarla daha bir hoş qelirdi qözüme..boyunu almış aqaçların hafif salıntılarıyla çıkan, yaprak sesleri ile sakinleşirdim..

şimdi, üstüste duran kolilerimden bir kalem bir de defter buldum kendime..pencereye çıktım..yanlızken, en azından öyle hissettiqim zamanlarda hep yapardım çünkü bunu..baktım, ama qöremedim qözlerimin qörmeye alıştıqı manzarayı..ne bi ışık war, ne bi aqaç..ne de araba seslerinden başka bir ses..

way bee, dedim..

qece benden daha yanlızmış...

qirdim içleri..

al işte..qeceyi özlicem şimdi bir de..

belki de en çok, onu özlicem..

kendimi sakin ama hüzünlü hissediyorum..

tatlı bir çöküntü bu..tatlı üzüntü..

bütün hayatımı, bütün anılarımı saniye saniye tekrar yaşıyorum her qece..minik esintiler halinde süzülüyor beynimden..qüzel dahi olsalar, o hüznü, o acıyı qetiriyorlar beraberinde..

ister aqla, ister aqlama...

her bir detay düşündürüyor beni..anlamsızlıkta mana arıyorum..fütursuzca..kendimi kandırmaya çalışıyorum bazen, onu bile beceremiyorum..qülüyorum halime, acizliqime..özlemlerimi düşünüyorum..özlediklerimi..ihtiyacım olup da yanımda olamayanları..

"hayat.." diyorum..diqer kelimelerim boqazımda düqümleniveriyor..

susuyorum...

alışmaya çalışıyorum yeni hayatıma işte..kabullenmeye çalışıyorum..ne yaşıcam, ne olucak halim bilmiyorum ama, tanrım lütfen qeri wer bana umutlarımı..

en azından umutlarımı...

olmaz mı?....

geride-kine.

bazen,

çok da işe yaramaz aşk adına kurulmuş cümleler..

qitme denmez bazen..
warlıqı da eski manasını yitirmişse artık..
qitme waktidir..

eqer, qeri alınamayacaksa sözler..

alınsa bile izi daima kalacak,

unutulmayacaksa..

we hatta, kalan için ölümse bile..

qidilir..

qeride hiçbirşey de kalmaz çoqu zaman..

kalan bile olmaz bazen, qidenden sonra..

bi şekilde,

o da qider..

"öqren işte."
bazı şeyler öqrenilmez sewdiqim..
ben sensiz nasıl yaşanır bilmiyorum mesela?..

ya da,

bundan sonra ne yapacaqım hakkında en ufak bi fikrim bile yok..

öqretebilir misin bana sensiz nasıl yaşanır..
nasıl unutulur..

yeniden nasıl sewilir?..

yani aslında, sende öqretemezsin sensizliqi..

bensizken..

kurduqum hayaller kadar qerçek yokluqun..

onlar kadr qzl deil ama,

onlar kadar sahici..

ki ztn, adı üstünde herşey bi hayaldi işte..

sadece hayalden ibaretti...

çocuktuk çünkü..

ayrıldık da,

büyüdük mü sanki?....